Sosyal hizmet manevi uygulama mıdır?

1. Sosyal hizmet ve manevi uygulama hakkındaki ortak görüşler

Spiritüel Bilimler Araştırma Vakfı ve Maharshi Maneviyat Üniversitesi tarafından yürütülen manevi çalışmalara yeni arayışta olan kişiler geldiğinde, bazıları manevi uygulamalarını geliştirmek, insanlara yardım etmek veya yaşam hedefleri olarak bir tür sosyal hizmette yer almak istediklerini ifade ederler. Çoğu insan, fakirlere yardım etmek, tıbbi yardım sağlamak, yoksul çocukları eğitmek, hayır kurumlarına bağışta bulunmak, felaketlerde insanlara yardım etmek, yaşlılara bakmak, vb. gibi insanlık için sosyal hizmetlerde yer aldıklarında Tanrı’ya hizmet ettiklerini hisseder. Bu tür faaliyetler ve başkaları için kişisel fedakârlık yoluyla manevi gelişimlerinin sağlanacağına inanırlar. Benzer isteklere sahip binlerce gönüllüyü istihdam eden çeşitli STK’lar vardır; hepsi dünyayı yaşanabilir bir yer haline getirmek gibi asil bir amaca sahiptir. Bazen bir kişi arayışta olma niteliklerine sahiptir, ancak arayışta olan kişi olduğunu bilmez. Genellikle fedakârlık ve başkalarını düşünme gibi doğuştan gelen arayışta olma niteliklerini, insanlara yardım etmekten başka manevi olarak büyümenin başka bir yolunu bilmedikleri için sosyal hizmet için kullanırlar.

Fakirlere ve ezilenlere yardım etmenin daha yüksek bir çağrı olduğu ve toplumda kendi saygısını kazanan bir meslek olduğu dünya genelinde yaygın bir algıdır. Bu nedenle, bazı arayışta olan kişilere sosyal hizmetin manevi uygulamaya eşit olmadığını söylediğimizde şaşırmaları anlaşılabilir. Dünyadaki birçok sözde manevi lider insanlık hallerini aktif olarak yaydığı için arayışta olan kişiler için özellikle kafa karıştırıcı olabilir.

Peki, insanlara yardım etmek için sosyal hizmet alanındaki samimi çabaların neden manevi uygulamaya eşit değildir ve dolayısıyla arayışta olan bir kişi için arzu edilen manevi gelişmeye yol açmaz? Bugünün dünyasında anlaşılması kolay olmayabilirken, bu yazıda, gerçekten önemli olana zamanlarını ve çabalarını yatıran, manevi gelişim için gerçekten çabalayan arayışta olan kişiler için bu kavramın arkasındaki mantığı açıklıyoruz.

2. Anlamak için temel manevi kavramlar

Devam etmeden önce, okuyucularımızın bu konuda manevi bir bakış açısı sunduğumuzda hepimiz aynı fikirde olalım diye, farkında olması gereken birkaç temel manevi kavramı özetledik.

Nelerden oluşuyoruz? – ile başlayalım. Her insan, fiziksel beden, yaşam enerjisi (manevi bir enerji türü veya hayat enerjimiz), zihin (duygularımızın ve önceki yaşamların izlenimlerine dayanan hislerimizin merkezi), akıl (karar verme ve analitik yeteneğimiz), süptil ego ve Ruhtan (her birimizdeki Tanrı ilkesi) oluşur. Öldüğümüzde, fiziksel bedenimizi dünyevi düzlemde bırakırız ve süptil bedenimiz ahiret hayatına doğru yolculuğa çıkar. Süptil beden, zihin, akıl, süptil ego ve Ruhtan oluşur. Tüm insanlar mutluluk ararlar ve bunu beş duyuları, zihinleri ve akılları aracılığıyla yaparlar. Ancak, hepimizin bildiği gibi, mutluluk geçicidir, çünkü mutluluğumuzu dayandırdığımız şeyler değişime uğramaktadır.

Öte yandan Ruh, Tanrı’nın bir parçasıdır ve bizim ebedi ve gerçek doğamızdır. Ruhun doğası Mutlak Hakikat, Mutlak Bilinç ve Saadet olarak tanımlanır. Saadet, en üst düzeyde olan ve değişmeyen Tanrı ilkesinin bir niteliği olan en üstün bir mutluluk biçimidir. İçimizde bir yerde, Ruhun Saadeti keşfedilmeyi bekliyor, ancak onu keşfedemeyiz çünkü faaliyetlerimizden ve çevremizdeki dünyadan beş duyu, zihin ve akıl aracılığıyla mutluluk veya bir miktar haz deneyimlemeye odaklıyız.

Manevi uygulama, gerçek doğamızın İlahi olduğunu anlamamıza ve deneyimlememize yardımcı olan etkinliktir. Beş duyular, zihin ve akıl olmadığımızı, aslında içimizdeki Ruh olduğumuzu anlamamıza ve deneyimlememize yardımcı olur. Beş duyu, zihin ve akıl, çevremizdeki fiziksel dünya ve süptil dünya (manevi boyut) birlikte Maya veya Büyük İllüzyon olarak bilinir. Bu illüzyon, Ruh veya Tanrı ilkesi olan gerçek kimliğimizi fark etmemizi engeller.

Ayrıca, bu ilk doğumumuz değil ve büyük çoğunluğumuz için de son ölümümüz olmayacak. Karma yasası veya kader gereği, başkalarıyla olan verme-alma hesaplarımızı tamamlamak için birçok kez doğum ve ölüm döngüsünden geçeriz.

Birini incittiğimizde ve ona acı verdiğimizde, onunla negatif bir verme-alma hesabı oluştururuz ve Karma yasasına göre ondan aynı acıyı çekmemiz gerekir. Bazılarımız için bu genelde günahlarının bedelini ödemek olarak bilinir. Buna karşılık, birisi başkalarına iyilik yaparsa ve onlar mutluluk yaşarsa, o kişi sevap kazanır ve bu sevapların meyvelerinden yararlanmak için tekrar doğması gerekir. Bu tür verme-alma izlenimleri, daha önce bahsettiğimiz bilincin bilinçaltı kısmında saklanır. Günümüzde hayatımızın yaklaşık %65’i kader tarafından belirlenir ve önceki yaşamlarımızdan gelen karmaya dayanır. Hayatımızın geri kalan %35’i ise kendi irademizle yaşanabilir. Bu yazının amacına ulaşması için, özgür irademizi insanlara yardım etmek için kullanırsak, genellikle başkalarına bir miktar mutluluk sağladığı için sevap kazandırdığını veya olumlu verme-alma hesaplarının birikmesine yol açtığını anlamamız gerekir.

Ancak hem sevapların hem de hataların bizi doğum ve ölüm döngüsünde tuttuğunu unutmamak önemlidir. Çünkü biriken verme-alma hesaplarımızın küçük bir kısmını halletmek için tekrar tekrar doğarız. Ne sevap kazandıran ne de hataya yol açan faaliyetler, 5 duyunun, zihnin ve aklın Maya’nın bir parçası olduğunu ve ebedi İlahi formumuz olan Ruh olmadığını anlamamıza ve deneyimlememize yardımcı olmaz. Bu nedenle her iki faaliyet de manevi uygulama olarak nitelendirilmez.

Hayatımızın manevi amacı iki yönlüdür: Birincisi, olumlu veya olumsuz olsun, verdiğimiz ve aldığımızın hesabını kapatmak, ikincisi ise manevi uygulama yoluyla manevi olarak gelişmek.

Bu temel manevi ve yaşam kavramları hakkında daha fazla bilgi edinmek için, her konu hakkında ayrıntılı bir açıklama sağladıkları için aşağıdaki makaleleri okumanızı öneririz.

• Nelerden oluşuyoruz?
• Manevi uygulama nelerden oluşur?
• Kader ve birikmiş hesap kavramı
• Sevap ve hata (günah) kavramı
• Büyük İllüzyon (Māyā) kavramı
• Manevi açıdan yaşamın amacı nedir?

3. Sosyal hizmet aracılığıyla insanlara yardım neden manevi uygulamaya eşit olmaz?

Manevi gelişim arayışında olan bizlerin sosyal hizmet faaliyetlerine katılıp katılmama karar verirken aklımızda tutmamız gereken bazı noktalar aşağıda sıralanmıştır.

1. Acının kök nedeni: İnsanların acı çekmesinin temel nedeni, geçmiş yaşamlarından günah işlemekten kaynaklanan negatif verme-alma hesaplarına veya negatif karmaya sahip olmalarıdır. Sonuç olarak, bu yaşamda mutsuzluğa katlanmak zorundadırlar. Başkasının acı çekmesine seyirci kalmak kolay değildir ve onların acısını hafifletmek istememiz doğal bir durumdur. Ancak, manevi açıdan bakıldığında, insanlar acı çektiğinde kendimize sormamız gereken soru şudur: Tanrı da görmüyor mu, öyleyse neden müdahale etmiyor? Sonuçta, O her şeye kadirdir ve bir kişinin acısını anında hafifletebilir. Fakat Tanrı müdahale etmez çünkü Maya’ya saplanmış olanlar, Maya yasalarıyla bağlıdır. Bu tür insanlar (dünya nüfusunun büyük çoğunluğunu oluşturanlar) başkalarını inciten eylem veya eylemsizliklerinin acısını çekmek zorundadırlar. Tanrı’nın krallığında her şey adildir. Biri başkalarına acı verdiyse, kötü karma ile acı çekmelidir. Tanrı bu yasaları çiğnemez ve onların acısını hafifletmez.

   Kaliyug’daki (Çatışma Çağı olarak da bilinir) ortalama insan için maddi, duygusal ve entelektüel ihtiyaçlar, eylemlerinin arkasındaki temel itici güçtür. Tamamen Maya’nın (yani Büyük İllüzyonun) içinde oldukları için Karma yasası katıdır. Onlar için kişi ektiğini biçer – bu yaşamda değilse, bir sonraki yaşamda. Tanrı müdahale etmez.
2. Peki Tanrı kime yardım eder: Tanrı, yalnızca Tanrı-gerçekleşmesini gerçekten arzulayan insanlara yardım etmek için müdahale eder. Bu tür insanlar, manevi uygulamaları sayesinde Maya’dan (veya çoğu insanın gerçeklik olarak gördüğü rüya) yavaş yavaş ayrılmaya ve dışarı çıkmaya başlarlar. Sadece Maya’nın ötesinde olan Tanrı’yı ararlar. Tanrı, manevi yolculuklarında ilerlemelerini engelleyebilecek manevi arayışlar için gerektiğinde aktif olarak müdahale eder ve engelleri kaldırır. Bu nedenle, Tanrı asla psikolojik düzeyde değil, yalnızca manevi düzeyde yardım eder. (Lütfen unutmayın, bu yalnızca kişinin manevi uygulaması manevi uygulamanın 6 temel ilkesiyle uyumlu olduğunda etkili hale gelir.)

3. Bağış yaptığımızda ne olur: Hayır kurumlarına, STK’lara veya ihtiyaç sahibi insanlara bağış yaptığımızda, bu psikolojik düzeydedir ve bizi Maya’ya (Büyük İllüzyon) daha da fazla bağlar. Bunun nedeni, Maya’daki bu tür hayır işlerinden sevap kazanmamızdır. Sevapları ödeşmek için de yeniden doğmak ve iyi bir kader yaşamak gerekir. Yalnızca manevi uygulama, kişinin tüm Karmasını yakar ve kişinin yeniden doğum döngüsünden çıkmasına yardımcı olur. Kişinin birikmiş kaderinden gelen sevap ve hatalarını geçersiz kılar. Dolayısıyla, tamamen manevi bir bakış açısından, insanlara sosyal hizmet yoluyla yardım etmek için zaman harcamak yerine, kişi kendi manevi uygulamasını artırmaya ve başkalarının da manevi olarak ilerlemesine yardımcı olmaya çalışmalıdır. Başkalarının manevi olarak ilerlemesine yardımcı olmak aslında manevi açıdan gerçek yardım olarak kabul edilir. Tanrı’ya gerçek hizmet ve insani yardım çabaları, Maneviyatı yaymak ve başkalarının manevi olarak ilerlemesine yardımcı olmaktır.

   Tanrı’nın dileği doğrultusunda, gerçek Azizler ve Gurular kimsenin kaderine müdahale etmezler – bu, ölüme yol açan hastalıklar, mali sorunlar, aile üyeleri arasındaki kavgalar vb. dünyevi sorunları çözerek insanlara yardım etmekle zaman kaybetmedikleri anlamına gelir. Sadece Tanrı-gerçekleşmesini gerçekten arzulayan insanlara yardım ederler. Bir Guru, bir kişinin Tanrı-gerçekleşmesini gerçekten arzuladığını bildiğinde, o zaman manevi olarak ilerlemelerine yardımcı olmak için her şeyi yapar. Bir Guru ayrıca, arayışta olan kişinin Tanrı-gerçekleşmesi arzusu çok güçlü ve arayışta olan kişi manevi olarak ilerlemek için çok samimi çaba gösteriyorsa, ona lütuflarını da bahşedebilir. Bu sayede arayışta olan kişinin kaderi azaltılabilir.

4. Sosyal hizmetin sınırlı kapsamı: Bir kimse yoksullara ve muhtaçlara sadaka verme hizmeti yaptığında, kaç kişiye yardım edebilir ve ne kadar süreyle yardım edebilir? Her birimizin kapasitesi sınırlıdır. Örneğin, diyelim ki yoksul bazı insanlara 100 dolar verdik. Bu onlara geçici bir rahatlama sağlar ve masalarına yemek koyar. Ancak bu, durumlarını sonsuza dek düzeltmez. Birkaç gün sonra yine yiyecek satın almak için paraları olmayacaktır. Bu şekilde aslında kaç kişiye yardım edebilirsiniz? Kişinin kapasitesi ve kaynakları sınırlı, dünyadaki sorunlu insan sayısı ise sonsuzdur.

   Bir kimse yoksullara ve muhtaçlara sadaka verme hizmeti yaptığında, kaç kişiye yardım edebilir ve ne kadar süreyle yardım edebilir? Her birimizin kapasitesi sınırlıdır. Örneğin, diyelim ki yoksul bazı insanlara 100 dolar verdik. Bu onlara geçici bir rahatlama sağlar ve masalarına yemek koyar. Ancak bu, durumlarını sonsuza dek düzeltmez. Birkaç gün sonra yine yiyecek satın almak için paraları olmayacaktır. Bu şekilde aslında kaç kişiye yardım edebilirsiniz? Kişinin kapasitesi ve kaynakları sınırlı, dünyadaki sorunlu insan sayısı ise sonsuzdur.

5. İnsanlara yardım etmenin etkinliğini arttırmak: Başkalarının manevi uygulamalarına başlamalarına ve devam etmelerine yardımcı olmanın en yüksek yardım şekli olduğunu tespit ettikten sonra, şimdi bunu nasıl daha etkili hale getirebileceğimize bakalım. Eğer biz kendimiz manevi uygulama yapmazsak, başkalarına manevi uygulamaya başlamalarını söylediğimizde sözlerimiz daha az anlam ifade edecektir.

   Kişi manevi uygulamaya başladığında, manevi olarak geliştikçe, sesindeki ve çabalarındaki İlahi bilinç de gelişir ve Tanrı bizi manevi olarak büyümesine yardımcı olma misyonunu yerine getirmek için birer araç olarak daha iyi kullanabilir. Ortalama bir insan dünya barışı isterse veya dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek isterse, gerçekte bu sadece hayalperestliktir. Ancak, gelişmiş bir kişi bir şey dilerse, bir Gurunun aklında sadece ‘olması mümkün’ gibi basit bir düşünce bile olayın gerçekleşmesi için yeterlidir. Başka bir şey gerekmez. Ancak, bu yalnızca manevi seviyesi %80’i aşan bir Aziz durumunda mümkündür. Çünkü Azizler, Tanrı’nın Kendisinin tezahüründen başka bir şey değildir. Guru Prensibi, arayışta olan kişileri Tanrı-gerçekleşmesine rehberlik etmekle görevli olan Evren’deki ilkedir. En yüksek manevi seviyelerde bir dileğe bile gerek yoktur, sadece varlığı yeterlidir. Bunu açıklamak için iyi bir benzetme Güneş’in varlığıdır. Güneş doğduğunda herkesi uyandırır ve çiçeklerin açmasını sağlar. Bu sadece varlığıyla gerçekleşir. Güneş kimseye uyanmasını veya çiçeklerin açmasını söylemez. Manevi seviyesi %90’ın üzerinde olan bir Gurunun misyonu da bu niteliktedir.

6. Zamanımızın en etkili kullanımı: Yeryüzündeki zamanımız sınırlıdır. Manevi uygulamanın önemini ve onun doğumlarımızın ana sebeplerinden biri olduğunu bir kez fark ettiğimizde, tüm çabalarımız ideal olarak onu uygulamaya yönelik olmalıdır. Ayrıca en etkili olan manevi uygulamayı seçmek için takdir yetkimizi kullanmalıyız.

   Bu noktayı daha da açıklamak için bir örneğe bakalım. Diyelim ki farklı olarak %5, %10 ve %11,5 faiz oranı sunan üç güvenli bankaya yatırım yapma fırsatınız var. Hangi bankaya yatırım yapardınız? Hemen %11,5 faiz sunan bankayı seçerek cevap verirdiniz.

   Banka örneğine paralel olarak, biz arayışta olan kişiler olarak da kendimizi hangi manevi uygulamaya yatırım yapacağımıza karar verirken de aynı derecede ihtiyatlı olmalıyız. Hayatımız boyunca aynı düzeyde manevi uygulama yapmak durgunluğa yol açacaktır. Manevi uygulamanın etkinliği ile ilgili olarak doğru kararları vermek bizim sorumluluğumuzdur. Bilmemek bir mazeret değildir. Manevi uygulamamızı nasıl geliştirebileceğimiz konusunda sürekli öğrenme tavrında olmalıyız.

   Sosyal hizmet konusunda, olumlu tarafı, sosyal hizmet yalnızca kendimiz hakkında düşünmeyi azaltmamıza yardımcı olmasıdır. Hizmet etme tutumu geliştirmemize ve fedakârlık yapmayı öğrenmemize yardımcı olur. Bunların hepsi manevi olarak ilerlemek istiyorsak sahip olunması gereken önemli özelliklerdir. Dolayısıyla sosyal hizmet, gerçek manevi uygulamaya giden yolda basamakların biri olarak düşünülebilir.

   Ancak olumsuz tarafı şudur ki:

   • birikmiş hesabımızda yeniden doğup ödeşmemiz gereken sevaplar oluşturur,
   • Maya’nın gerçeklik olduğu hissini içimizde tutar,
   • zihnimizde duygusallık etkisini artırma eğilimi vardır,
   • başardıklarımız hakkındaki düşünceler nedeniyle gururumuz ve egomuz kaçınılmaz olarak artar

   Bu faktörlerin hepsi bizim manevi gelişimimiz için zararlıdır. Sosyal hizmet yapmak, sözde manevi bir liderin rehberliğinde bile yapılsa, manevi olarak ilerleme nadirdir. Çok bencil ve sadece kendine odaklanmış ortalama bir insan için ilk adım olarak en azından insanlara yardım etmek sorun değildir. Bu, dünyaya ‘ben ve ailem’ merkezli bakış açısından çıkmalarına ve en azından başkalarını düşünmelerine yardımcı olur.

   Sosyal hizmet yapanlar için bir diğer olumsuz taraf ise, bunu genellikle kendi isteklerine göre / kendini iyi hissetmek için yapmaları ve manevi bir otoritenin rehberliğinde yapmamalarıdır. Bu nedenle, sosyal hizmetin iyi olduğuna dair izlenimi zihinlerinde pekiştirirler ve doğuştan doğuşa ona karşı bir beğeni beslemeye devam ederler. Böylece arayışta olan bir kişi, herhangi bir manevi ilerleme kaydetmeden birçok doğuşu boşa geçirebilir.

   Tanrı-gerçekleşmesini gerçekten arzulayan arayışta olan kişiler zamanlarını boşa harcamamalı ve bunun yerine tüm enerjilerini ve kaynaklarını manevi uygulama yapmak ve Tanrı-gerçekleşmesine gitmek için kullanmalıdırlar.

7. Karmayogaya göre: Bazı insanlar Karmayoga Yolunu veya Eylem yolunu takip ettiklerini ve bu nedenle sosyal hizmet yaptıklarını söyler. Aslında Karmayoga Yolunu uygulamak için iki şartın yerine getirilmesi gerekir

   a. Karmayoga, sonuç beklemeden ve faillik duygusu olmadan bir eylem yapmak anlamına gelir. Bu, başarılması son derece zor bir şeydir. Bir görev yaparken ister istemez sonuçla ilgili bir beklentimiz ve bir faillik duygusu olur. Faillik duygusu, görevi beş duyumuza, zihnimize ve aklımıza atfetmek anlamına gelir.

   b. Bir kişiye yardım ediyorsanız, o kişi bu yardımı hak ediyor olmalıdır. Manevi açıdan bakıldığında, yardımı manevi olarak büyümek için kullanacak olanlar ve amacı manevi gelişme olanlar hak eden kişiler olarak kabul edilir. Arayışta olan bir kişiye manevi olarak büyümesi için yardım ediyorsak, o zaman herhangi bir verme-alma söz konusu değildir. Tanrı, arayışta olan kişilere yardım eder, bu nedenle de biz arayışta olan kişilere yardım ettiğimizde Tanrı’nın niteliklerini kazanırız ve aslında manevi olarak gelişiriz.

   Bazı insanlar herkeste Tanrı olduğuna ve muhtaç insanlara yardım ederek Tanrı prensibine hizmet ettiklerine inanırlar. Bu yanlış bir kanıdır. Kişinin yardıma ihtiyacı olabilir, ancak o kişideki Ruh veya Tanrı prensibi kendi başına yardıma ihtiyaç duymaz. Manevi açıdan Tanrı’ya ve insanlığa gerçek hizmet, Maneviyatı yaymak ve başkalarının onu uygulamasına yardımcı olmaktır – bu, bir kişinin doğum ve ölüm döngüsünden çıkmasına ve Saadeti deneyimlemesine yardımcı olduğu için en yüksek ve en saf sosyal hizmet biçimidir.

4. Özet olarak

Dünyada bir fark yaratmak isteyenler için sosyal hizmetin cazibesi anlaşılabilir. Bir sosyal hizmet uzmanı, topluma yaptığı katkının elle tutulur olumlu sonuçlarını görebilir. İnsanlara deneyim olarak yardım etmek ne kadar tatmin edici olursa olsun, Maya’daki herhangi bir olumlu çalışma, bize sadece Maya açısından meyve verir, bu da bir kişinin karmasında veya mutluluğunda sevap birikimidir. İlahi olanı arayışta olanlar için, amacın Tanrı-gerçekleşmesi ve Saadet deneyimi olduğu yerde, manevi yolculuğun farklı olması ve kişinin manevi uygulamasının giderek daha süptil hale gelmesi gerekir.

SSRF’de daha hızlı manevi ilerleme sağlamak için manevi uygulamanın 8 adımı yöntemini öneriyoruz. Bu adımlar, manevi uygulamanıza başlamanıza veya halihazırdaki uygulamanızı güçlendirmenize yardımcı olabilir. SSRF rehberliğinde manevi uygulama yapan birçok arayışta olan kişi eskiden bir şekilde sosyal hizmet yapardı. Ancak rehberlik edildiği şekilde manevi uygulamaya başladıklarında, daha yüksek manevi deneyimler yaşamaya başladılar ve sosyal hizmetin sınırlamalarını fark ettiler.