Brüt maddeden ince maddeye

Bu prensip, manevi pratiğimizi fiziksel eylemlerden daha ince seviyedeki bir uygulamaya geçerek geliştirmemiz gerektiğini belirtir.

İnce bir manevi uygulama, kaba veya fiziksel olandan daha güçlüdür. Örneğin, iki insanın arkadaş olarak el sıkıştığı fakat gerçekte birbirlerinden hoşlanmayan bir ilişkiyi ele alalım. Dostluğun fiziksel gösterimi sadece bir cephedir. Öte yandan, iki kişi fiziksel temas olmasa bile birbirlerine karşı gerçek bir iyi niyet hissedebilirler.

Aynı şekilde, Maneviyatı uygulamak söz konusu olduğunda, dışsal ritüelistik ibadetin (fiziksel seviye) hareketlerinden adanmışlık olmadan geçmek, Tanrı için gerçek içsel adanmışlığa veya ruhsal gelişim için yoğun bir arzuya sahip olmakla değiştirilmelidir.