Трансформација на трагач

1. Вовед

Од мали нозе се трудев да бидам добар човек и да ги исполнувам сите обврски додека растев. Меѓутоа, во тинејџерските години започнаа прашањата како „Зошто сме тука?“, „Која е целта на животот?“, „Мора да има причина за сето тоа што се случува?“ „Бог мора да е таму?“ итн. се појавува во мојот ум, и тоа беше почеток на мојата духовна потрага. Прво читав многу духовни книги. После тоа, потрагата се случуваше низ различни видови уметности како пишување поезија, пеење, компонирање музика, свирење на инструменти итн. . По завршувањето на универзитетот, сите мои прашања сè уште беа неодговорени и почнав да се сомневам дека има нешто повеќе во животот од тоа да водам живот како другите околу мене. Така, отидов во депресија. Иако добив пристојна работа и голем стан, внатре се чувствував празно и без насока. Преку ден одев на работа, а навечер пушев марихуана за да се смирам.

2. Започнување со духовна пракса во 2001 г.

Настанот што го промени животот се случи во 2001 година. Изгубив работа, но почувствував олеснување бидејќи имав малку време за себе после долго време без работата. Потоа дојде мисла да одам во друг град да го најдам издавачот на моите песни. Се случи таму да сретнам трагач на SSRF (сега мојата сопруга). Кога и ги покажав моите песни, таа даде неколку коментари и преку нив сфатив дека ја разбира мојата внатрешна потрага. Кога седнавме да разговараме, имав многу силно духовно искуство: се чувствував како облак од божествена златна енергија да ни се спушти на двајцата и за 2 часа добив одговори на сите прашања што ги имав долго време. Од тој момент сфатив дека тоа е духовниот пат за мене и почнав да го пеам Името Божјо. Мојата навика да пушам марихуана целосно престана по само 6 месеци пеење без посебен напор. Последниот пат кога пушев, имав суптилна визија на темно сив облак околу мене како ми ја стиска главата и се обидува да влезе во неа. После тоа, бев сигурен дека марихуаната е многу штетна.

3. Предизвици – подложени на судбина: 2001 – 2008 година

После тоа, работите почнаа да се случуваат многу брзо. На секои неколку дена имав некое позитивно духовно искуство проследено со негативно. Беше како позитивните и негативните енергии да водат борба околу мене. Бев многу инспириран од духовната пракса и се обидов да го споделам сето тоа со моите пријатели. Внимателно ме слушаа, но не се случи многу потоа. По некое време, моето семејство сфати дека се занимавам со духовна пракса и се обидов да им објаснам за што се работи. Меѓутоа, наместо да ја сфатат важноста на духовната пракса за мене, работите станаа навистина лоши – тие ја искористија сета своја моќ, енергија, пари, па дури и правни работи за да ме принудат да престанам со духовната пракса. Иако порано секогаш ги слушав, овојпат имав цврсто убедување дека духовната пракса е најдоброто нешто што ми се случило и дека треба да продолжам да го правам без разлика на цената. Ова беа многу тешки и предизвикувачки времиња. Се преселив во друг град и најдов нова, многу подобра работа. Ги изгубив сите мои пријатели и моето семејство се сврте против мене. Многупати би се посомневал: Дали духовната пракса вреди толку многу страдање? Дали имам право да донесам таква одлука? Само со помош на Бога и трагачите можев да продолжам да пеам, да присуствувам на сатсанзи (во друштво на Апсолутната вистина) и да ѝ служам на Апсолутната вистина (сатсева).

4. Духовната пракса станува моја целодневна активност – 2008 година

5. Отстранување на егото – 2012 година

Конечно имав доволно време за духовна пракса, па почнав да поминувам се повеќе и повеќе време во сатвик активности и да практикувам посериозно различни аспекти на духовноста како отстранување на дефекти на личноста и отстранување на егото. Поради вложувањето дополнителни напори моите очекувања испливаа на површина. На пример, често мислев дека сега треба да растам брзо духовно, дека другите треба да ги фалат моите напори, дека треба да добијам некоја поодговорна служба на Бога итн. Сепак, тоа не се случуваше. Многу други трагачи духовно напредуваа побрзо и нивните напори беа забележани и споделени како пример, па почнав да се споредувам со нив. Потоа се чувствував лошо и депресивно и имав мисли како „Јас не сум добар трагач“, „Не разбирам што прават Бог и Гуру“, „Зошто другите напредуваат, но не и јас?“ Така станав мојот најголем непријател и кога таквите мисли станаа доминантни, им ги кажав сите мои најдлабоки сомнежи и најлоши мисли на трагачите. Излезе како вулкан, бидејќи долго време беше затворено во мене. Внатрешната сила беше таква што морав да го извадам сето тоа, дури и по цена да престанам со духовната пракса! Споделувајќи го сето тоа, сликата што ја имав за себе беше уништена. Имав страв дека кога ќе го споделам сето ова, Бог ќе ме отстрани од духовната пракса. Сепак, тоа не се случи. Трагачите не ме осудуваа, но искрено ме поддржаа да продолжам. Дури сега, сфатив дека тоа беше моментот кога Бог го направи моето его многу очигледно и видливо за мене, па не можев повеќе да се преправам дека сум добро. Ова сознание го скрши моето его за мое добро.

6. Трансформација: 2013 – 2014 г

Пред горенаведениот настан мислев дека сум духовен. Сепак, сфатив дека не знам што всушност е духовност. После се чувствував како да сум „никој“. Сите мои очекувања дека ќе достигнам духовни височини во овој живот исчезнаа и во тој момент започна мојата внатрешна трансформација. Почнав да уживам во секој ден од мојата духовна пракса и служење на Бога и се чувствував благодарен само за можноста да бидам на овој духовен пат. Почнав да одам во SSRF духовниот истражувачки центар во Индија секоја година и таму да поминувам минимум 3-5 месеци. Ова беше можно само поради Божјата благодат. Разбрав дека не можам да очекувам или да го натерам Бог да ме издигне. Сè што можам да направам е да вложам искрени напори во духовната пракса, да ја задржам благодарноста и духовниот раст ќе се случи според Божјиот временски распоред. Не знам колку судбина треба да претрпам во овој живот, но толку знам: Бог ме спаси од најголема беда и живот без цел и ми го покажа патот до вечното Блаженство!

Сите се различни, затоа не треба да се споредуваме. Секој има свој пат до Бога. Бог чека да го направиме првиот чекор со вера и вложување напори да го достигнеме. Потоа, Тој ќе ни помогне и ќе нè носи низ сите препреки. Токму тоа ми се случи. Луѓето мислат дека инвестирањето време во Духовноста е губење поради незнаење, па ја трошат својата енергија во остварување цели поврзани со светот/Мајата/Големата Илузија. Реалноста е токму спротивна. Секоја мисла и момент посветен на Бога и духовна пракса останува запаметена во Божјата свест и никогаш не се губи. Тоа е додадено на нашата „духовна сметка“. Меѓутоа, сите светски определби, цели и достигнувања се расипливи и привремени. Кога ќе се сетам наназад, ако некој тогаш ми кажеше што ќе се случи со мене во иднина, веројатно ќе се изнасмеев. Преку ова сфатив дека Бог има голем план за сите нас, многу поголем отколку што можеме да замислиме, само ако ги ставиме нашите животи во Негови раце.

Се случија многу внатрешни промени:

• Гневот стивна и повеќе сум мирен и повеќе ги прифаќам ситуациите
• Исчезнаа и стравовите дека не сум добар и дека нема да стигнам до Бога
• Животните навики се подобрија. Подисциплиниран сум и повреден од порано
• Ми се намали себичноста и многу повеќе размислувам за другите
• Интроспекцијата и интровертноста се зголемија
• Поголемиот дел од времето сум среќен и задоволен
• Доживувам Блаженство

Благодарност кон Бога,

Г-дин А.К., Србија, Европа