Фондацијата за истражување заснована на духовната наука (SSRF) ја дефинира духовната пракса како искрен и вистинит секојдневен напор, да се изградат и развијат божествени квалитети и постигнување на трајна среќа или Блаженство.
На друг начин духовната пракса се дефинира како наше лично патување кон внатре, надвор од нашите пет стила, умот и интелектот, да ја доживееме Душата (Бога) во секој од нас. Еден од Божјите квалитети е постојано Блаженство и затоа влегувајќи во душата, ние исто така доживуваме Блаженство.
За да постигнеме брз духовен раст со духовната пракса тогаш треба да е:
- Во согласност со шест основни принципи на духовната пракса
- Да се врши со постојано постепено зголемување на квалитетот и квантитетот